Onze kinderen

 

Dit jaar jubileert de Libelle, het damesweekblad bestaat 75 jaar. Dat is lang. Toch heb ik, al zou mijn familienaam misschien anders doen vermoeden, dit blad zelden of nooit gelezen. Ik ben een man, dus zou ik een mannenblad moeten lezen. Dat doe ik ook niet. Mijn lectuur is voor iedereen, man en vrouw: zoals ook de Houdoe naar ik mag hopen. In de Libelle heeft de uitslag van een enquête gestaan die het blad georganiseerd heeft onder haar –vrouwelijke- lezers. De vragen gingen onder meer over opvoeding. En wat bleek? Een meerderheid van de deelnemers was van mening dat de tegenwoordige jeugd te brutaal is, respectloos, en te weinig normen en waarden naleeft. Waarden als eerlijkheid en beleefdheid, normen bij consumeer- en drinkgedrag en bij seksueel verkeer. Met andere woorden: een groot deel van onze bevolking is bezorgd over de manier waarop de kinderen worden grootgebracht.

Als ik dit lees, denk ik: nou hoort u het eens van een ander. Want als men dit onderwerp aansnijdt bij z 'n kinderen, dan krijgt men naar alle waarschijnlijkheid als antwoord: Ja, vroeger was alles altijd beter, hè Pa? Ik onthoud me dus angstvallig van een oordeel en brom alleen wat in mijn baard die ik niet heb.

Een ander bericht over de kinderen van nu las ik in mijn dagblad. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) heeft onderzocht in hoeverre kinderen actief deelnemen aan de maatschappij.

Resultaat: van de twee en half miljoen kinderen tussen 5 en 18 jaar zit een half miljoen niet op sport, muziekles of scouting. Dat vind ik jammer. Dat was vroeger ook niet beter, integendeel. De ouders hadden er vaak het geld niet voor. Maar tegenwoordig zou elk kind toch op voetbal of de gym moeten kunnen, of lid van de scouting kunnen worden of iets dergelijks.

Alle kinderen moeten toch mee kunnen doen? Maar dat is in onze 21e eeuw nog steeds niet zo! Kinderen uit financieel zwakke gezinnen doen veel minder vaak aan sport en nemen nog veel minder deel aan een culturele activiteit. Zij gaan ook minder vaak op vakantie en maken minder vaak uitstapjes. En tenslotte een droeve constatering: ook vieren zij minder vaak hun verjaardag.

Met de start van de 21e eeuw werd de “eeuw van het kind” beëindigd. Ten onrechte blijkbaar.

Er is nog veel te doen!

 

Door Henk Dame, 19 mei 2009

Reageer op deze column!